Opvoeden valt niet mee
Kinderen zijn niet hetzelfde en een standaard opvoeding bestaat niet.
Wat voor het ene kind geweldig uitpakt, kan voor het andere kind juist helemaal niet werken.
Maar je opvoeden gebeurt wel met liefde.
Je doet je best en doet wat jij denkt dat moet. Met veel liefde zet jij je in om het zo goed mogelijk te doen. Je bent je er misschien zelfs niet bewust van hoe jij je kinderen opvoed. Of je leest er boeken over en gebruikt methoden die je aanspreken. Leest op social media hoe anderen bepaalde situaties aanpakken. En op de achtergrond speelt er op onbewust niveau nog iets mee: je eigen opvoeding.
Opvoeden vanuit liefde
Maar soms is de opvoeding, of de manieren van opvoeden waarover je leest, helemaal niet geschikt voor jouw kind. Merk je dat je steeds meer te maken krijgt met lastige opvoedmomenten en is de sfeer in huis heel anders dan jij wilt. Je zou het gedrag van je kind wel willen veranderen, maar hebt eigenlijk geen idee hoe en je doet maar wat.
Dan is het tijd om op een ander manier naar opvoeden te kijken.
Leer te voelen en in verbinding te gaan met je kind.
Ga opvoeden vanuit liefde.
Observeren
Het is voor het kind belangrijk dat het ruimte krijgt om zijn emoties te uiten, hoe vervelend dit voor de ouders ook kan zijn.
Juist door te letten op het gedrag van het kind, goede observaties en het kind laten zijn zoals het is, kun je als ouder erachter komen waar het probleem zich voor doet.
De situatie analyseren. Waar gaat het fout? Wanneer gaat het fout? Wat gebeurde er voordat het gedrag dat jij onacceptabel vindt optrad?
Kijk dieper dan het zichtbare gedrag
En volg het kind in hoe het reageert. Zie welke emotie er echt in het kind omgaat. Een boos kind kan ook heel verdrietig zijn. Of het is onkundig om iets te doen wat het graag wil. Dan is de boosheid een frustratie. Elk gedrag hoeft niet het gedrag te zijn dat je ziet. Vaak zit er een ander gevoel of frustratie onder.
Voel je kind
Ga als ouder op zoek naar die frustratie, de angst, de boosheid, het zich niet begrepen voelen. Als je daar de tijd voor neemt, leer je veel over je kind. Door het te ontdekken, zijn karakter te achterhalen en zijn behoeften aan te voelen. Je gaat dan meer intuïtief om met je kind. Je zakt als het ware af naar de taal van de energie, van het gevoel, het weten. Je gaat vanuit de liefde reageren.
Daarom is het voor zowel het kind als jou als ouder heel fijn om naar je kind te kijken. Je kind groeit van je echte aandacht en leert van je om te mogen zijn wie het is. Zonder dat zijn gedrag meteen wordt afgestraft.
Zie je het al voor je? Je kind dat speelgoed weggooit en hard gilt? En jij die alleen roept: nee, niet gooien, mag niet. En dan weer bezig gaat met de mobiel of andere zaken die je doet.
Een voorbeeld
Je dochter (of je zoontje) van een jaar, anderhalf jaar is op de grond aan het spelen. Ze wil een toren bouwen van blokken. Dat lukt niet zoals ze dit in haar hoofd heeft bedacht. Ze probeert het blokje nog eens op het andere te zetten. En weer lukt het niet. Ze raakt ontmoedigd maar doet nog een poging. En het lukt. Ze voelt zich blij, trots, maar door de onhandigheid van de motoriek zwaait ze in haar enthousiasme het torentje om. Ze huilt. Hard. Boos pakt ze het blokje en smijt het door de kamer.
Jij kijkt op. Je dochter huilt. Je roept: niet zo schreeuwen, maak niet zo’n lawaai en je kijkt weer op je telefoon. Je kind huilt nu nog harder, want nu is mama ook nog boos op haar en waarom dat begrijpt ze niet.
Wat zou er gebeuren als je naar je huilende dochter toe zou gaan en vraagt: wat is er? Gooide je speelgoed? Wilde je een toren bouwen? Zullen we dit samen doen?
Je kind zit stil, kijkt je aan, luistert en is blij. Want jij begrijpt de frustratie. Jij begrijpt dat het kind wel wil bouwen, maar de motoriek niet genoeg ontwikkeld heeft om het te kunnen. Dat kun je ook uitleggen. En na een paar minuutjes laat je haar weer alleen spelen.
Het is hetzelfde probleem: een huilend kindje dat gefrustreerd is doordat de motoriek nog niet goed genoeg ontwikkeld is. Maar er zijn twee verschillende manieren om te reageren en elk heeft zijn eigen uitwerking.
In het eerste geval heb je een krijsend kind en een boze ouder die elkaar ook nog eens versterken in hun gedrag.
In de tweede situatie is er rust en kan zowel je dochter als jij verder met waar je bezig was.
Leerproces
Niet alleen is dit een ervaring van dat moment. Het gedrag van je dochter is in de laatste situatie veranderd naar een leerproces omdat er uitgelegd is wat er gebeurde. De volgende keer zal je dochter niet zo schreeuwen. Ze herkent de situatie en kan de frustratie beter hanteren.
Zo help je haar opgroeien en omgaan met emoties.
Probeer het maar en kijk welk effect jouw gedrag heeft op je kind in vergelijkbare situaties.
Zo help jij je kind groeien.
Zo leer je opvoeden vanuit liefde.
